Δραβίδες

Σύνολο προάριων πληθυσμών, που σήμερα κατοικούν στη νότια Ινδία και υπερβαίνουν τα διακόσια εκατομμύρια. Η ονομασία δόθηκε από τους Ινδοϊρανούς εισβολείς (Αρίους) στον λαό στην ανατολική παράκτια περιοχή του Ντεκάν και αργότερα επεκτάθηκε σε όλους του συγγενικούς λαούς της ενδοχώρας. Οι Δ. αποτελούν ομάδα αρκετά ομοιογενή από ανθρωπολογική και πολιτιστική άποψη: παρουσιάζουν ευρωποειδή σωματικά χαρακτηριστικά, μελαχρινό δέρμα, αλλά ποτέ μαύρο, μακριά, συχνά κυματοειδή μαλλιά και ρωμαλέα σωματική διάπλαση. Είναι καλλιεργητές γης και κατά το παρελθόν νομάδες ή ημινομάδες, ενώ ασχολούνται και με την αλιεία και το κυνήγι. Πριν ακόμα έρθουν σε επαφή με τους Άριους γνώριζαν την υφαντική και την τέχνη της κεραμικής, έχτιζαν μεγαλιθικά μνημεία (ιερά ή τόπους ταφής), χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν) το τόξο, το μπούμερανγκ, το ρόπαλο και τον πέτρινο πέλεκυ. Γνώριζαν επίσης να εξημερώνουν τους ελέφαντες (από αυτούς το έμαθαν οι Άριοι). Οι διάφορες φυλές δεν αποτέλεσαν ποτέ ενιαία εθνότητα ή ομοσπονδία. H κοινωνική τους διάρθρωση βασίζεται στη μητριαρχία και στον τοτεμισμό. Σε διάφορες φυλές ισχύει και η πολυανδρία. Οι Δ. κατέλαβαν την Ινδική χερσόνησο προερχόμενοι από τον βορρά (δεν είναι γνωστό ακόμα από ποια περιοχή), πιθανότατα γύρω στα τέλη της νεολιθικής εποχής. Κυριάρχησαν στους αρχαιότερους πληθυσμούς κυνηγών-τροφοσυλλεκτών (Βέδα, Μούνδα, Παλαιοϊνδών), χωρίς όμως να τους εξοντώσουν ή να τους επιβάλουν φραγμούς κάστας, συμπεριφορά που, αντίθετα, υιοθέτησαν απέναντι στους αρχαιότερους κατοίκους οι Άριοι κατακτητές, οι οποίοι απώθησαν τους Δ. στο νότιο τμήμα της ινδικής υποηπείρου. δραβιδικέςγλώσσες. Οικογένεια 23 γλωσσών, οι οποίες δεν συγγενεύουν με καμία γνωστή γλωσσική οικογένεια και ομιλούνται από περισσότερα από 200.000.000 άτομα. Το έδαφος που καλύπτουν οι πληθυσμοί αυτοί περιλαμβάνει το βόρειο τμήμα της Σρι Λάνκα και εκτείνεται προς τα Β, έως τα γλωσσικά σύνορα με την περιοχή της ινδικής γλώσσας: τα σύνορα αυτά διαγράφονται από μία νοητή γραμμή που αρχίζει από τον Ινδικό ωκεανό στα Ν της Γκόα και προχωρεί ελικοειδώς προς την ανατολική ακτή της χερσονήσου, όπου τερματίζεται στα Β του Βισαχαπατνάμ. Σε αρκετή απόσταση από την υπόλοιπη δραβιδική περιοχή συναντάται η μπράχουι, που ομιλείται στο Βελουχιστάν και έχει επηρεαστεί βαθιά από τις γύρω ομιλούμενες ινδοϊρανικές γλώσσες. Οι κυριότερες δραβιδικές γλώσσες είναι: η ταμιλική, με πλούσια φιλολογία, η οποία έχει δεχτεί μεγάλη επίδραση των φιλολογικών προτύπων της σανσκριτικής από την πρώτη εμφάνισή της, που ανάγεται στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες· η μαλαγιαλαμική, που παρουσιάζει πιο αρχαϊκό χαρακτήρα και που μαρτυρείται σε επιγραφές που χρονολογούνται από τον 10o αι. μ.Χ. καθώς και σε φιλολογικά κείμενα του 10ου αι. και μετά· η καναρεζική και η τελουγκουική που ομιλούνται από τον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων. Τα αλφάβητα των δραβιδικών γλωσσών είναι παραλλαγές της γραφής ντεβανάγκαρι με την οποία γράφεται η σανσκριτική. Όσο για τη δομή των γλωσσών αυτών, διαφέρει σημαντικά από τη δομή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών και των άλλων μεγάλων ευρασιατικών γλωσσικών ομάδων. Μόνο από λεξιλογική άποψη οι δραβιδικές γλώσσες παρουσιάζουν σποραδικές συγγένειες με τις ουγγροφινικές, οι οποίες όμως αμφισβητούνται. Παιδί δραβιδικής φυλής· μεταξύ των σωματικών χαρακτηριστικών που το διακρίνουν είναι τα μακριά μαλλιά και οι ευρωποειδείς χαρακτήρες του προσώπου.

* * *

οι

νεγροειδής φυλή τής Ινδίας εγκατεστημένη κυρίως στη χερσόνησο τού Ντεκάν.